A lot to tell
Door: Tsh
Blijf op de hoogte en volg Tashina
07 April 2014 | Indonesië, Cikananga
Zoveel te vertellen en even echt geen zin om alles in het Engels te doen. Sinds vorige week is er weer veel gebeurt –lees heb ik veel gezien-. Zoals ik in mijn vorige bericht schreef begint het werk om 7 uur. Vanmorgen om 7 uur stond er een man voor het hek van de clinic met een verband rond zijn arm. Ik woon hier tussen de bush en de rijstvelden. En er werken dan ook heel wat mensen op de rijstvelden. Gisteren was deze man gebeten door een gifslang. Hij beschreef het als een groene slang met een rode staart. Één van onze keepers die vertaalde voor ons wist ons te vertellen dat het een soort viper was. En dat het niet de allergiftigste slang was hier (want dat is de cobra) maar dat hij medium giftig is. ‘Als medium giftig dan wel bestaat’ Nu de man in kwestie was bij de lokale dokter langs geweest en deze had hem gisteren paracetamol gegeven. Zie je hem al komen? Verder had de ‘dokter’ ook zijn arm afgebonden zodat het gif op één plek blijft. Willemijn werd bijna gek! Blijkbaar is het dus heel slecht om een gifbeet af te binden omdat het gif dan logischerwijs op één plek blijft. In dit geval dus zijn arm, en dan word het effect ook veel erger. Hoe giftig de slang ook is je moet het gif door je lichaam laten gaan. Niet dat dat niet gevaarlijk is maar anders kan je arm gewoon afsterven en rotten van binnen uit. De arm van de man zag er dan ook echt super gezwollen uit. Verder had hij ook een soort van grote blaren over gans zijn arm staan. Met andere woorden dat hoop ik hier niet mee te maken. Na het avontuur van vanmorgen verliep de rest van de dag wel normaal. Zondag middag heb ik krokodillen ontwormd. Dit doen we doormiddel van ontwormingsmiddel in vissen te spuiten en deze vervolgens aan de krokodillen te voeren. Het was naar om in de vissen te spuiten, of om sowieso al een naald in iets te zetten maar ik heb het wel gedaan. De rest van de week was meer het normale vrijwilligerswerk en schoonmaken en voeren. Deze week word ik opgeleid in de clinic bij willemijn zodat ik daar het werk volledig kan overnemen. Momenteel verblijven er in de clinic enkele slow lorisen en twee leafmonkeys. Deze moet ik dan ook elke dag voeren en de verblijven schoonmaken. Daarnaast is het gewoon ook super belangrijk dat ik de dieren leer kennen zodat ik het merk als er wat anders is aan hun gedrag wat weer kan leiden naar eventuele ziektes of ozuiverheden. Momenteel is er één slowloris die telkens met diarree kampt. Jammer genoeg heeft ze een baby bij zich die het dus ook heeft zitten. De twee zitten hier al een tijdje en ze kunnen niet achterhalen wat er mis mee is. Ze hebben van alles gekregen maar niets lijkt echt te helpen. Dus ik hoop dat de twee met een beetje speciale Tashinaliefde snel opgeknapt zijn. Oh ja begin deze week kregen we ook een gorderdier binnen. Hier dier heeft het jammer genoeg niet overleeft. Hij werd gehouden als huisdier en werd in beslag genomen. Maar toen het dier in het centrum aankwam was hij er echt slecht aan toe. Er zat bijna geen beweging of reactie niet meer in. De goeie zorgen van Willemijn konden hem jammer genoeg ook niet meer redden. Het was wel echt heel gaaf om dit prachtig dier even te kunnen zien. Wat zijn ze groot echt zeker een goeie 60 cm tot 80 cm volgens mij van kop tot staart. Volgens mij is dit het wel zo’n beetje. Morgen heb ik trouwens vrij en op dinsdag en zaterdag worden er altijd boodschappen gedaan. Dus morgen kan ik lekker mee de stad in. Even iets anders. Ik voel me net een klein kind dat op reis mag gewoon omdat ik de stad in mag. Het leven is hier goed, vooral omdat je gelukkig word van de kleine dingen om je heen. En ja hoor ik hoor jullie al denken. Hoezo je word blij omdat je de stad in mag? Je zit daar toch prachtig? Ja inderdaad ik zit hier prachtig en dit is echt wat ik wil. Maar het leven is ook echt zwaar hier. En zwaar om de manier van het leed datje ziet en de manier waarop je leeft. Waarop je doucht waarop je plast. Ik daag velen van jullie uit om dit ook maar eens even te proberen. En ik weet zeker dat velen het na een week wel goed vinden. Het is een prachtig leven, maar het vraagt ook veel van je en dat merk je ook aan de mensen hier. Maar ik ben gelukkig en ik ook dat ik jullie weer gerust gesteld heb.
Ps. Ja mama en Tinie ik doe voorzichtig, don’t worry (:
Take care
Tsh x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley